Η αυξητική τάση της ξηρασίας σε μεγάλο βαθμό αποδίδεται στην ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή, με τους επιστήμονες να προειδοποιούν ότι αν οι προσπάθειες μετριασμού της κλιματικής αλλαγής αποτύχουν, άλλο ένα 3% των υγρών περιοχών του πλανήτη αναμένεται να μετατραπεί σε ξηροθερμικές περιοχές μέχρι το τέλος του αιώνα. Αυτή η τάση επηρεάζει άμεσα τις ανθρώπινες δραστηριότητες, καθώς το 2020 σχεδόν το

ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού (30,9%) ζούσε σε περιοχές με έντονη ξηρότητα, συγκριτικά με το 1990 που το ποσοστό αυτό ήταν λίγο πάνω από το ένα πέμπτο (22,5%).. Ταυτόχρονα, οι μελλοντικές εκτιμήσεις, με τη χρήση κλιματικών μοντέλων και του πιο απαισιόδοξου σεναρίου, υποδεικνύουν ότι έως και 5 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να κατοικούν σε ξηρές περιοχές έως το 2100. Στην περίπτωση αυτή, ο πληθυσμός των ξηροθερμικών περιοχών υπερδιπλασιάζεται, με δύο στους πέντε ανθρώπους στον πλανήτη να ζουν σε ξηρές περιοχές, γεγονός που πιθανόν να εντείνει τις περιφερειακές αντιπαλότητες. Η έκθεση αναγνωρίζει την περιοχή της Ελλάδας και ολόκληρη τη Μεσόγειο, καθώς και τη βόρεια πλευρά της Μαύρης Θάλασσας ως περιοχές ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και εστίες επέκτασης της ξηρασίας (hotspots).

Η αυξανόμενη ξήρανση, τόσο σε έκταση όσο και σε ένταση, σε συνδυασμό με τις ανθρώπινες δραστηριότητες, μπορεί να επιφέρει επιπτώσεις όπως υποβάθμιση της ποιότητας του εδάφους, ερημοποίηση και λειψυδρία. Αυτές οι συνθήκες μπορούν να προκαλέσουν αλυσιδωτές αντιδράσεις επηρεάζοντας πολλούς συναφείς περιβαλλοντικούς και κοινωνικοοικονομικούς παράγοντες. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται η επισιτιστική και υδατική ανασφάλεια, η χαμηλή γονιμότητα του εδάφους, οι απώλειες στην παραγωγικότητα των καλλιεργειών και των φυτών, η μείωση της βιοποικιλότητας, η υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, οι έντονες αμμοθύελλες και καταιγίδες σκόνης, η αύξηση του κινδύνου πυρκαγιάς λόγω αύξησης της ξηρής καύσιμης ύλης, προβλήματα στην ανθρώπινη υγεία και, σε ακραίες περιπτώσεις, η μετανάστευση πληθυσμών.