Ο Οκτώβριος αποτελεί πλέον τον έκτο συνεχόμενο μήνα οπού η έκταση του θαλασσιού πάγου της Ανταρκτικής παρέμεινε σε επίπεδα ρεκόρ για την εποχή του έτους, με μηνιαία τιμή 11% κάτω του μέσου όρου. Το προηγούμενο μήνα σύμφωνα με την NASA είχε καταγραφεί η χαμηλότερη μέγιστη έκτασή του και μάλιστα σε μια εποχή που ρυθμός αύξησης της παγοκάλυψης θα έπρεπε να είναι ταχύτερος, καθώς η Ανταρκτική περνάει στους πιο σκοτεινούς και ψυχρότερους μήνες της. Αυτό αποτελεί τον όγδοο συνολικά μήνα του έτους που η έκταση του θαλάσσιου πάγου της Ανταρκτικής έφτασε σε ρεκόρ επίπεδα, για την εποχή, με τη μέση κάλυψη να είναι 16,6 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα κι αποτελεί τη χαμηλότερη σε ένα μεγάλο διάστημα 45 ετών δορυφορικών παρατηρήσεων.
Αντίστοιχη εικόνα εμφανίζεται και στην Αρκτική, οπού η έκταση του θαλάσσιου πάγου έφτασε στην έβδομη χαμηλότερη τιμή της, με μέση μηνιαία τιμή 12% κάτω του μέσου όρου. Αυτό το νέο χαμηλό ρεκόρ για τον αρκτικό θαλάσσιο πάγο ακολουθήσε τον Σεπτέμβριο που είχε ξανά σημειωθεί τιμή ρεκόρ για το έτος, σύμφωνα με ερευνητές της NASA . Πιο συγκεκριμένα το Copernicus, το Πρόγραμμα Παρατήρησης της Γης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημοσίευσε ότι η μηνιαία μέση έκταση του θαλάσσιου πάγου της Αρκτικής τον Οκτώβριο του 2023 ήταν 6,9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, περίπου δηλαδή 12% κάτω από το μέσο όρο για το μήνα Οκτώβριο του χρονικού διαστήματος 1991-2020. Αυτή αποτελεί την εβδόμη σε κατάταξη χαμηλότερη δορυφορική παρατήρηση έκτασης θαλάσσιου πάγου με την ελάχιστη έκταση να κατέχει ο Οκτώβριος του 2020 που σημειώθηκε απόκλιση από το μέσο όρο σε ποσοστό 27%. Ταυτόχρονα, οι ανωμαλίες αυτές στην συγκέντρωση του θαλάσσιου πάγου φαίνεται να επικρατούν στο μεγαλύτερο μέρος του Αρκτικού Ωκεανού με συγκεντρώσεις να είναι σταθερά κάτω από μέσο όρο.
Εικόνα. Συγκέντρωση θαλάσσιου πάγου για τα δυο ημισφαίρια μαζί με τα περιγράμματα του άκρου 15% κατά τα έτη με τη μικρότερη έκταση πάγου (με κόκκινο) και τη μεγαλύτερη έκταση πάγου (με κίτρινο) κατά την περίοδο από τον Νοέμβριο του 1978 έως σήμερα (πηγή:https://earth.gsfc.nasa.gov/cryo/data/current-state-sea-ice-cover)
Έκταση του θαλάσσιου πάγου ορίζεται ως η συνολική έκταση του ωκεανού στην οποία η κάλυψη από πάγο είναι τουλάχιστον 15%. Οι επιστήμονες και οι ερευνητές παρακολουθούν μέσω δορυφόρων τον θαλάσσιο πάγο, τις εποχιακές και ετήσιες διακυμάνσεις του, καθώς παίζει πολύ σημαντικό ρολό όχι μόνο για τα πολικά οικοσυστήματα αλλά και για τη διαμόρφωση του παγκόσμιου κλίματος.
Οι αλλαγές στην παγοκάλυψη είναι άμεση συνέπεια της ανόδου της παγκόσμιας θερμοκρασίας, καθώς παρατηρούνται διαφορές και στις περιόδους τήξης και ψύξης του πάγου. Στην Αρκτική οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι, όχι απλά ο θαλάσσιος πάγος μειώνεται σε έκταση αλλά γίνεται και νεότερος. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι, η έναρξη της περιόδου τήξης γίνεται νωρίτερα την άνοιξη ενώ η ψύξη του καθυστερεί ολοένα και περισσότερο τους φθινοπωρινούς μήνες, με μέσο όρο καθυστέρησης μια εβδομάδα αργότερα ανά δεκαετία από το 1979. Στην επιβίωση του θαλάσσιου πάγου παίζει πολύ μεγάλο ρόλο και το πάχος του στο τέλος της περιόδου ανάπτυξης, καθώς η Αρκτική θερμαίνεται περίπου τέσσερις φορές πιο γρήγορα από τον υπόλοιπο πλανήτη ο πάγος γίνεται ολοένα και λεπτότερος. Για την περιοχή της Ανταρκτικής η μείωση του ρυθμού ανάπτυξης του θαλάσσιου πάγου θα μπορούσε, σύμφωνα με τους ειδικούς, να οφείλεται σε ένα συνδυασμό παραγόντων όπως το El Niño, τα μοτίβα του ανέμου καθώς και η αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών που ενισχύουν την τήξη κατά τη θερμή περίοδο. Η πτωτική αυτή τάση παρατηρείται από το 2014, ενώ σε προηγούμενες χρονιές ο πάγος που κάλυπτε την περιοχή αυξανόταν περίπου κατά 1% ανά δεκαετία.
Η τήξη των θαλάσσιων πάγων στου πόλους επηρεάζει το παγκόσμιο κλίμα περισσότερο από ότι γίνεται κάποιες φορές αντιληπτό καθώς ενισχύει την παγκόσμια θέρμανση του πλανήτη. Ο φωτεινός και λευκός θαλάσσιος πάγος αντανακλά το μεγαλύτερο μέρος της εισερχόμενης ηλιακής ακτινοβολίας πίσω στο διάστημα, αντιθέτως το νερό των ωκεανών απορροφά περίπου το 90% αυτής. Επομένως, καθώς αυξάνεται η έκταση των περιοχών του ωκεανού που εκτίθενται στην εισερχομένη ηλιακή ακτινοβολία μεγαλύτερα ποσά από αυτή απορροφώνται, τα οποία με τη σειρά τους θερμαίνουν τα νερά των ωκεανών κοντά στους πόλους και καθυστερούν περαιτέρω την ανάπτυξη του θαλάσσιου πάγου.
Πηγές:
Leave a Comment