Η παγοκάλυψη στον Αρκτικό Ωκεανό συνεχίζει την πτωτική της πορεία το 2024, όπως δημοσιεύει η NASA σε σχετική ανακοίνωσή της. Η συνεχής μείωση της κάλυψης του πάγου αφορά τα τελευταία 46 χρόνια με τη φετινή χρόνια να μην αποτελεί εξαίρεση σε αυτή τη μακρά χρονοσειρά δεδομένων.
Έπειτα από ανάλυση δορυφορικών δεδομένων προέκυψε ότι συνολική έκταση του Αρκτικού Ωκεανού που καλύπτεται από πάγο έφτασε τα 15,65 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα στις 14 Μαρτίου του 2024. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά χαμηλό νούμερο, αφού είναι 640.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα λιγότερου πάγου από τη μέση μέγιστη έκταση μεταξύ 1981 και 2010. Συνολικά, εκτιμάται ότι η μέγιστη χειμερινή παγοκάλυψη στην Αρκτική έχει συρρικνωθεί σε μέγεθος που αντιστοιχεί με εκείνο της πολιτείας της Αλάσκας των ΗΠΑ από το 1979, αναφέρει χαρακτηριστικά η NASA
Ο παρακάτω χάρτης που δημοσίευσε η NASA απεικονίζει την έκταση των πάγων της Αρκτική στις 14 Μαρτίου, την ημέρα του ετησίου μεγίστου. Ο χάρτης προκύπτει από δορυφορικές παρατηρήσεις και το κίτρινο περίγραμμα αποτελεί οπτικοποίηση της διάμεσης έκτασης του θαλάσσιου πάγου για τον Φεβρουάριο από το 1981 έως το 2010. Η διάμεσος τιμή αποτελεί τη μεσαία τιμή των παρατηρήσεων της έκτασης της παγοκάλυψης, δηλαδή οι μισές τιμές των εκτάσεων ήταν μεγαλύτερες από την κίτρινη γραμμή και οι μισές μικρότερες.
Συγκέντρωση θαλάσσιου πάγου στην Αρκτική (Πηγή: NASA)
Το φετινό μέγιστο των πάγων της Αρκτικής είναι το 14ο χαμηλότερο που έχει καταγραφεί ποτέ.
Οι θαλάσσιοι πάγοι που διαμορφώνουν τα πολικά οικοσυστήματα παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο ενεργειακό ισοζύγιο του πλανήτη και κατά συνέπεια στο παγκόσμιο κλίμα. Οι πάγοι των θαλασσών και οι χιονοσκεπείς περιοχές χαρακτηρίζονται από μεγάλη ανακλαστικότητα, αντανακλούν δηλαδή ηλιακή ακτινοβολία, αποτελώντας έτσι έναν μηχανισμό που επιτρέπει να διατηρείται ο πλανήτης δροσερός. Αντίθετα, η συρρίκνωση των πάγων επιτρέπει την επιπλέον θέρμανση της Γης. Αυτό γιατί ο εκτεθειμένος ωκεανός απορροφά την ηλιακή ακτινοβολία, δεσμεύοντας αυτή την ενέργεια, γεγονός που συμβάλει στην αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών, ρυθμιστικού κλιματικού παράγοντα, και στη γενικότερη υπερθέρμανση του πλανήτη.
Η μείωση της θαλάσσιας παγοκάλυψης στην Αρκτική δεν αφορά μόνο τη μείωση της έκτασης αλλά και του πάχους των στρωμάτων. Από παρατηρήσεις της NASA προκύπτει ότι οι θαλάσσιοι πάγοι είναι πλέον πιο ευάλωτοι στις καιρικές συνθήκες από ότι ήταν πριν από 12 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο κατά τους θερμούς μήνες του έτους ολοένα και λιγότεροι πάγοι καταφέρνουν να επιβιώσουν. Επομένως, στους μήνες σχηματισμού των πάγων πρέπει να σχηματιστεί νέος πάγος από το μηδέν αντί να προστεθεί στον ήδη υπάρχοντα, ενισχύοντας το πάχος του στρώματος. Η διαδικασία αυτή καταλήγει σε λεπτότερα στρώματα πάγων, αρά και πιο επιρρεπή στις υψηλότερες θερμοκρασίες του καλοκαιριού να λιώσουν από μια πολυετή συσσώρευση. Η πρόβλεψη των επιστημόνων για μελλοντικά καλοκαίρια χωρίς πάγο στην Αρκτική είναι ιδιαίτερα ανησυχητική και πρόκειται για ένα γεγονός που θα διαταράξει την ισορροπία του παγκόσμιου κλίματος.
Πηγή: https://earthobservatory.nasa.gov/images/152596/arctic-sea-ice-continues-to-decline
Leave a Comment