Η ανθρώπινη αντίληψη για το κλίμα και τον καιρό δεν αποτελεί αξιόπιστη πηγή αναφοράς, καθώς συχνά επηρεάζεται από κοινωνικές αφηγήσεις ή από την τάση της μνήμης να ξεχνά με το πέρασμα του χρόνου ακραία γεγονότα. Έτσι, καταστάσεις που στην πραγματικότητα είναι ασυνήθιστες μπορεί να θεωρούνται “φυσιολογικές”. Για τον λόγο αυτό, η επιστημονική μελέτη του κλίματος δεν βασίζεται σε υποκειμενικές εντυπώσεις, αλλά σε αντικειμενικά δεδομένα, τα οποία προέρχονται είτε από μετρήσεις μετεωρολογικών σταθμών είτε από ολοκληρωμένες αναλύσεις που συνδυάζουν παρατηρήσεις και υπολογιστικά μοντέλα.

Η ανάπτυξη αυτών των λεγόμενων  δεδομένων “επανανάλυσης” (reanalyses) αποτέλεσε σημαντικό εργαλείο για τη μελέτη του καιρού και του κλίματος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα ERA5 του ECMWF, τα οποία συνδυάζουν δορυφορικές και επίγειες μετρήσεις με αριθμητικά μοντέλα πρόγνωσης, ώστε να δημιουργείται μια συνεπής και λεπτομερής εικόνα της ατμόσφαιρας για πολλές δεκαετίες και σε παγκόσμια κλίμακα. Τα δεδομένα ERA5 παρέχουν καθημερινές και μηνιαίες χρονοσειρές που ξεκινούν από το 1940, επιτρέποντας τον εντοπισμό θερμοκρασιακών “ανωμαλιών” σε σχέση με τον κλιματικό μέσο όρο. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να αξιολογήσουμε αν μια εποχή ήταν θερμότερη, ψυχρότερη ή κοντά στον μέσο όρο, με βάση στατιστικά κριτήρια και όχι προσωπικές εντυπώσεις.