Η Ελλάδα βρίσκεται μέσα στις χώρες που καταναλώνουν πάνω από 80% των ανανεώσιμων υδάτινων πόρων κάθε χρόνο, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα της ertnews.gr. Το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζει κατάσταση ακραίου υδατικού στρες όπως υποστηρίζει η έκθεση του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Πόρων ( WRI) και η κλιματική αλλαγή φαίνεται να είναι η βασική αιτία που στερεύει τους υδάτινους πόρους της Ευρώπης. Με τον όρο υδατικό στρες η έρευνα αναφέρεται στο ποσό διαθέσιμου νερού που χρησιμοποιείται από μια χώρα για να καλυφθεί η ζήτηση.
Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων κρίνουν ότι τα ακραία κλιματικά φαινόμενα, όπως η ξηρασία, θα αυξηθούν σε συχνότητα και σε ένταση λόγω της κλιματικής αλλαγής. Αυτό σε συνδυασμό με την πληθυσμιακή αύξηση και οικονομική ανάπτυξη των χωρών που ήδη βιώνουν υδατικό στρες θα επιδεινώσει την κατάσταση, ενώ η καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων στους τομείς της γεωργίας, κτηνοτροφίας και βιομηχανίας θα αποτελεί επιτακτική ανάγκη.
Η άμεση εφαρμογή των υπαρχόντων πολιτικών και σχεδίων δράσης που έχουν θεσπιστεί από την ΕΕ και άλλους διεθνούς φορείς δεν είναι πάντα εύκολη. Σε μια περίοδο πίεσης των υδάτινων πόρων της Ευρώπης ζητήματα προμήθειας και προσφοράς νερού, προτεραιότητας και αναγκαιότητας των χωρών θα πρέπει να έχουν λυθεί προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ολοένα και πιο έντονες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ερευνήτρια του WRI υποστηρίζει ότι «μέχρι το 2050 ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι θα ζουν σε μέρη με ακραίο υδατικό στρες, ακόμη και στο πιο αισιόδοξο σενάριο». Στη συνέχεια της δήλωσης της εξηγεί ότι περίπου το ένα τέταρτο του παγκόσμιου πληθυσμού αντιμετωπίζει ήδη πρόβλημα λειψυδρίας. Το εξαιρετικά αυτό μεγάλο ποσοστό αφορά κυρίως χώρες της Μέσης Ανατολής, αλλά στη λίστα τα τελευταία χρόνια συγκαταλέγονται και ευρωπαϊκές χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία και το Βέλγιο. Η Κύπρος βρίσκεται στη δεύτερη θέση, ενώ σε χειρότερη θέση βρίσκεται η Βόρεια Αφρική, όπου το 83% του πληθυσμού της βρίσκεται εκτεθειμένο σε ακραίο υδατικό στρες. Το ποσοστό αυτό εκτιμάται να φτάσει το 100% μέχρι το 2050.
Το υδατικό στρες αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για πολλούς τομείς της κοινωνίας και την πολιτική σταθερότητα, καθώς το νερό είναι απαραίτητο για την καλλιέργεια τροφίμων, την παραγωγή ενέργειας και την επίτευξη των παγκόσμιων κλιματικών στόχων. Στην έκθεση του το WRI αναφέρει ότι το 60% της αρδευόμενης γεωργίας παγκοσμίως βρίσκεται σε κατάσταση υψηλού υδατικού στρες με πολλές καλλιέργειες να κινδυνεύουν.
Πιο συγκεκριμένα η ζήτηση νερού έχει υπερδιπλασιαστεί από το 1960, αναφέρει το άρθρο, και ξεπερνά κατά πολύ πλέον τη διαθεσιμότητά του, ενώ αναμένεται αυτό το ποσοστό να φτάσει το 25% μέχρι το 2050.
Η συνεχής παρακολούθηση, εντοπισμός και καταγραφή των κινδύνων που αφορούν το νερό, όπως πλημμύρες, ξηρασία, υδατικό στρες είναι πρώτιστης σημασίας για την αντιμετώπιση των απειλών που σχετίζονται με αυτούς. Για αυτό το λόγο το WRI διαθέτει ειδικά εργαλεία, όπως το Aqueduct, τα οποία με τη χρήση τεχνητής νοημοσύνης μπορούν να αποτελέσουν εργαλεία πρόβλεψης και έγκαιρης προειδοποίησης κινδύνων που σχετίζονται με το νερό.
Η καλή διαχείριση των υδάτινων πόρων είναι πάντα η πρώτη λύση δηλώνουν οι επιστήμονες. Σε πολλές χώρες όπως η Ελλάδα το πρόβλημα του υδατικού στρες είναι επιλύσιμο, αν γίνεται σωστή κατανομή και επεξεργασία των διαθέσιμων πόρων. Αυτό περιλαμβάνει διαδικασίες επεξεργασίας και επαναχρησιμοποίησης του νερού, προώθηση ενεργειακών συστημάτων που δεν βασίζονται στο νερό για ψύξη κ.α.
Οι ειδικοί ερευνητές συμφωνούν ομόφωνα ότι για να δοθεί μια λύση στη κρίση του νερού χρειάζεται πρώτα από όλα πολιτική βούληση και οικονομική ενίσχυση. Σύμφωνα με το άρθρο, η αλλαγή απαιτείται στους βασικούς και μεγαλύτερους καταναλωτές των υδάτινων πόρων τη γεωργία και τη βιομηχανία. Η εφαρμογή αποδοτικών μεθόδων άρδευσης είναι απαραίτητη για τη μετάβαση στη γεωργία, ταυτόχρονα η αποκατάσταση των υποδομών ύδρευσης αποτελεί επίσης μια σημαντική δράση. Εκτιμάται ότι περίπου το ένα τέταρτο του πόσιμου νερού στην Ευρώπη χάνεται λόγω φθορών και διαρροών στο σύστημα μεταφοράς του.
Οποιαδήποτε δράση και πολιτική για να θεσπιστεί όμως χρειάζεται το κατάλληλο νομοθετικό πλαίσιο και την κατανόηση από τους φορείς και οργανισμούς του προβλήματος της υδατικής κρίσης. Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (ΕΟΠ), αν και ασχολείται με θέματα ποιότητας των υδάτων και διαχείρισης των λυμάτων, σχεδόν αγνοεί τις προκλήσεις που θα προκύψουν από την πιθανή έλλειψη των υδάτινων πόρων λόγω της κλιματικής αλλαγής. Μάλιστα το νομοθετικό πλαίσιο της ΕΕ είναι αδύναμο να διαχειριστεί καταστάσεις ανταγωνισμού περιοχών για το νερό, γεγονός που εντείνει την αναγκαιότητα επικαιροποίησης του κάτω από τις νέες συνθήκες που επιβάλλει η κλιματική αλλαγή.
Πηγή:https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/wri-antimetopi-me-akraio-ydatiko-stres-i-eyropi-long-read/
Leave a Comment