Ο τυφώνας «Μίλτον» έπληξε τη Φλόριντα των ΗΠΑ, αφού πρώτα έχει αναβαθμιστεί από τροπική καταιγίδα σε τυφώνα επιπέδου κινδύνου 3 και ενώ οι ΗΠΑ ακόμα ανασυγκροτούνται  από το πέρασμα ενός ακόμα δυνατού τυφώνα, του «Ελίν», δυο βδομάδες πριν. Καθώς χιλιάδες άνθρωποι καλούνται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τα όποια βρίσκονται σε περιοχές κινδύνου πλημμύρας λόγω της αύξησης της στάθμης του ωκεανού και η πολιτεία της Φλόριντα, συγκεκριμένα η περιοχή Tampa Bay, αναμένεται να έρθει αντιμέτωπη με τεράστιες καταστροφές υποδομών και κατοικιών, πολλοί αναρωτιούνται, αν αυτά τα ακραίας σφοδρότητας φαινόμενα θα είναι συχνότερα στο μέλλον και ποιοι λόγοι κρύβονται πίσω από τον σχηματισμό τους.

Για να απαντήσει κανείς σε αυτά τα ερωτήματα πρέπει να αναλογιστεί ποιος είναι ο μηχανισμός σχηματισμού ενός τυφώνα και ποια μεταβολή μπορεί να πυροδοτήσει την αύξηση της έντασης και της συχνότητας τους. Σύμφωνα με δημοσίευμα της Washington Post οι επιστήμονες φαίνεται να συμφωνούν το σημείο καμπής εντοπίζεται στην αύξηση της θερμοκρασίας των ωκεανών, τους επονομαζόμενους θαλάσσιους καύσωνες.

Ένας βασικός παράγοντας πρόβλεψης του σχηματισμού και της εξέλιξης των τυφώνων είναι η θερμοκρασία των ωκεανών. Τα θερμά νερά των ωκεανών των τροπικών περιοχών εξατμίζονται με ταχύ ρυθμό, ο θερμός υγρός αέρας ανέρχεται σε μεγαλύτερα ύψη σχηματίζοντας μια περιοχή χαμηλής πίεσης κοντά στην επιφάνεια των ωκεανών. Αυτό προκαλεί την εισροή περισσότερου αέρα, όπου συμπυκνώνεται ανερχόμενος δημιουργώντας καταιγιδοφόρα νέφη. Καθώς ανεβαίνει, ο αέρας σε έναν τυφώνα περιστρέφεται προς τα δεξιά στο Βόρειο ημισφαίριο και προς τα αριστερά στο Νότιο ημισφαίριο λόγω του φαινομένου Coriolis – ένα φαινόμενο κατά το οποίο οι άνεμοι καμπυλώνονται λόγω της περιστροφής της Γης. Οι καταιγίδες αναπτύσσονται εάν υπάρχει συνεχής παροχή ενέργειας από το θερμό ωκεάνιο νερό και θερμός, υγρός αέρας. Οι τροπικές καταιγίδες μπορούν να εξελιχθούν σε τυφώνες. Οι τροπικές καταιγίδες εξασθενούν όταν μεταβούν σε περιοχές με ψυχρότερα ωκεάνια ύδατα, όπου δεν υπάρχει σχεδόν τόση ενέργεια στο νερό για να τροφοδοτήσει την καταιγίδα, ούτε υπάρχει τόση υγρασία στον αέρα. Οι τυφώνες εξασθενούν επίσης, όταν κινούνται πάνω από την ξηρά.

Ο Κόλπος του Μεξικού, μια περιοχή που συχνά αποτελεί τον τόπο γέννησης  τέτοιων φαινομένων, κατέγραψε το φετινό καλοκαίρι θερμοκρασίες υδάτων να ξεπερνούν τα ρεκόρ και  μάλιστα και σε μεγαλύτερα βάθη υδάτων. Αυτό οι ειδικοί το αποκαλούν θαλάσσιο καύσωνα. Αφορά δηλαδή την εμφάνιση (ανά περιόδους) φαινομένων ανώμαλης και παρατεταμένης αύξησης της θερμοκρασίας των ωκεάνιων μαζών, σε αντιστοιχία με τον ατμοσφαιρικό καύσωνα. Ένας κοινά αποδεκτός ορισμός του καύσωνα τον περιγράφει ως την περίοδο όπου οι ημερίσιες μέγιστες θερμοκρασίες είναι υψηλότερες από το 90% της κατανομής των μέγιστων θερμοκρασιών της συγκεκριμένης ημέρας, σε μια συγκεκριμένη περιόδο αναφοράς, για τουλάχιστον πέντε ημέρες. Πρόκειται για ακραία κλιματικά φαινόμενα που συμβαίνουν οπουδήποτε στον ωκεανό, σε μικρές ή μεγάλες χωρικές και χρονικές κλίμακες, ανεξάρτητα από την εποχή. Πολλές φορές οι υψηλές θερμοκρασίες φτάνουν μέχρι τα βαθύτερα στρώματα της θάλασσας.

Η ύπαρξη θερμών υδάτων και σε μεγαλύτερα βάθη είναι πολύ σημαντική για την εξέλιξη των φαινομένων όπως οι τυφώνες. Αυτό γιατί οι τυφώνες αναδεύουν το νερό κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Συνήθως, το νερό σε μεγαλύτερα βάθη είναι ψυχρότερο και ερχόμενο στην επιφάνεια επιφέρει πτώση της θερμοκρασίας της επιφάνειας των θαλασσών, αναστέλλοντας την περεταίρω ανάπτυξη του τυφώνα. Όταν όμως το νερό είναι θερμό και σε μεγαλύτερα βάθη τότε όταν αναδύεται στην επιφάνεια ενισχύει το εξελισσόμενο σύστημα. Αυτός ο μηχανισμός φαίνεται να συνέβη και στις περιπτώσεις του «Μίλτον» και του «Ελίν».